«شیخ بهاءالدین عاملی» معروف به شیخ بهایی (1031-953 هـ . ق) و از دانشمندان ایرانی ـ در بعلبک به دنیا آمد. پس از فوت شیخ علی منشار ـ پدرزن شیخ بهایی ـ شاه عباس صفوی، منصب شیخ الاسلامی و تصدی امور شرعی اصفهان را به وی واگذار کرد. شیخ بهایی، زبان عربی و تفسیر و حدیث را از پدرش و حکمت و کلام و قسمتی از علوم منقول را از ملا عبدالله یزدی (صاحب حاشیه در منطق) فراگرفت. در باب علم او بر مسائل هندسی افسانه هایی ساخته اند، از جمله گویند حمامی ساخته بود که با یک شمع گرم می شد. شیخ بهایی آثار متعددی دارد که از جملۀ آنها «رساله الاعتقادات»است. کتاب حاضر، در بخش نخست به باور نامه نگاری و پایگاه آن در کلام شیعی، شیخ بهایی و نقد حال او، تکاپوهای متکلمانه شیخ بهایی، نکاتی دربارۀ رسالۀ اعتقادات شیخ و شروح و شارحان رساله اعتقادات اختصاص یافته است. در بخش دوم، متن عربی رساله الاعتقادات و ترجمۀ شرح آن از چند تن از جمله: ادهم خلخالی و سلطان حسین استرآبادی درج شده است.