تو ده یه بار فیلم آورده بودن تو مسجد با آپارات نشان بدن. فیلم توبه نصوح مخملباف بود. اونم تو شب. مردها بهش می خندیدند و ما بچه ها، نزدیک بود خونه خدا را نجس کنیم. مرتیکه فیلم ساخته بود. همش توی مرده شورخونه و قبرستون بود. تا یک هفته، شب ها می رفتیم پهلو بابام می خوابیدیم. حافظ زیاد تصوراتش قوی نبود. ولی من همین که شب می شد، انگار پام رو گذاشته بودم تو سینما و همه جای خونه داشت توبه نصوح نشون می داد.