«ژاک رانسیر»، فیلسوف فرانسوی، در دو گفت وگو با «پیتر انگلمان» طرحی کلی درباره شکل گیری اندیشه ی خود، ارائه می دهد، از مطالعات اولیه اش درباره رهایی کارگران گرفته تا کارهای اخیرش در باب ادبیات، فیلم و هنرهای بصری. او به جای بحث درباره زیبایی شناسی در چارچوب نحوه تعمق محدود ما در هنر یا زیبایی، می گوید: زیبایی شناسی تشکیل دهنده ی اساس کل «رژیم تجربه» ی ماست. رانسیر، نشان می دهد که روابط سیاسی از تجربه ی حسی شکل می گیرند، چون احساس ها و ادراک های فردی بدل به دغدغه ی کل اجتماع می شوند.