نوشته های این کتاب تصویر متفاوتی از ارامنه ی ایران ارائه می کنند. تصویری که ارمنیان از خود به جامعه عرضه می کنند معمولاً بر ملاحظات و کلیشه های بسیاری استوار است که در این نوشته ها به قدر کافی درباره شان صحبت شده است. مخاطب عام ایرانی هم دوست دارد همین تصویر کلیشه ای را ببیند و بشنود. گویی بنابر یک توافق خاموش اساس بر این گذاشته شده، که هرکس سرش گرم کار خودش باشد و تنها مِن باب ادب و نزاکت گاهی با طرف مقابل هم سلام و علیکی بکند و سخنان پر از تعارف ردوبدل کند. کوشش من این بوده که فارغ از تعارف های متداول با تصویری صریح تر این جامعه ی اقلیت را معرفی و به قدر توان قانون مندی های مناسبات آن با جامعه ی بزرگ را آشکار و به خواننده ی فارسی زبان عرضه کنم.