در این کتاب تلاش شده یکی از مفاهیم کلیدی علوم اجتماعی و مطالعات انسان شناسی، یعنی مفهوم آئین و منسک، در کنار مفهوم هنر و امر زیباشناختی بررسی شود. نتایج این پژوهش ها نشان می دهد که تجربه های آئینی چگونه و تا چه حدی با مؤلفه های هنری و زیباشناختی آمیخته اند. در فرهنگ مردم و زندگی واقعی آن ها، امور جدی و محوری جامعه بیش از همه در آئین ها تجلی پیدا می کنند. حرمت و اهمیت این امور در لفاف های از وجوه زیباشناختی متجلی می شود. درنتیجه، انتقال و بازتولید فرهنگ در بسترهای آیینی و هنری توأمان رخ می دهد.