این رمان در قالب نامه نگاری نوشته شده است. نامه هایی که برادر و خواهری برای هم می نویسند. در گزیده ای از رمان می خوانید: «زبانم با من یار نبود. می خواستم بگویم مرادعلی را برگردان، می خواهد داماد بشود و من ساقدوشش باشم، لیک نه زبان یارای تکان خوردن در کام داشت و نه شاه می دانست مرادعلی کیست و چه شده؟ کدام شاهی می داند چند تن از این انارها در جنگ فدا شده اند؟ حرفی نزدم. علی خان گریه می کرد و می گفت: «آفرین برادر!… تو از کجا به مفسده اش پی بردی؟!
نمی توانستم جواب علی خان را هم بدهم. فتحعلی شاه برگشت و روی تخت شاهی نشست. گفت: «قپان بیاورید!… خزانه دار را صدا کنید!…».