نویسنده در این کتاب با نمایش هایی آشنا می شود که در زمان خود تغییر را به ارمغان آوردند و آغازگر فصلی نوین در پیوند صمیمی تر بین نمایش نامه نویس و تماشاگر شدند. در عرصه تئاتر مدرن نمایش های تک پرده ای باوجود پرهیز از دیالوگ های طولانی از پتانسیلی غنی و منعطف و ساختاری مستحکم برخوردارند. نمایش های این مجموعه علی رغم تفاوت هایی که هرکدام دارند، درمجموع در پی ایجاد فضایی هستند که خواننده را به وادی های ناشناخته ای ببرند که پیش از این هرگز در آن قدم ننهاده، و حسی بی نظیر در او خلق کنند و خواننده فارغ از فاصله ای که می پیماید، در انتهای هر نمایش دیگر آن انسانی که در آغاز سفر بوده نخواهد بود.