این کتاب روایتگر ماجرای اهالی یک خانواده از ساکنان یک خانه قدیمی است، عمارتی بزرگ و پرجمعیت متعلق به باباجون و مامان سودی که از پدرِ مامان سودی یعنی آقاجون سرهنگ به آن ها رسیده است. باباجون و مامان سودی صاحب هفت فرزند می شوند، فرزندانی که هرکدام سرنوشت خودشان را دارند، سرنوشتی که راوی کتاب یعنی دختر سهیلا، نوه باباجون، که دیگر عمرش به این دنیا نبوده و همه فرزندان و داروندارش را گذاشته و به دنیای باقی رفته است با زبانی طنزآمیز روایت می کند.