کتاب حاضر پژوهشی است که در آن کوشش شده است تا از چند منظر به مسئله رشد ناموزون علوم انسانی و اجتماعی و ارتباط آن با توسعه علمی و فرهنگی توجه شود. بر همین اساس بخش های مختلف گزارش کنونی در عین ارتباط و پیوستگی موضوعی با یکدیگر، هر یک به وسیله خاصی از مسئله پرداخته اند و آن را با دقتی بیشتر مورد بررسی قرار داده اند. در این پژوهش عمدتاً تلاش شده است از میان جنبه های مختلفی که در بحث توسعه نیافتگی علوم انسانی و اجتماعی در ایران نقش دارند، به بخش هایی پرداخته شود که از حیث ارتباط با جنبه های نظری و عوامل واجد صبغه فکری و فرهنگی برجسته تر هستند.