زمانی که در اوایل دهه 1960م، فعالان و صاحب نظران سیاسی بر «تخلیه توان انقلابی طبقه کارگر» توافق کردند، رفته رفته تمامی آن توجهاتی که بر این جمع تمرکز داشت جای خود را به جست وجویی داد برای شناسایی عواملی که به تخلیه آن توان منجر شده و جامعه را از برخورداری از یک افق رهایی بخش محروم کرده بودند. نتیجه این جست وجو آن بود که گفته شود بهبود نسبی وضعیت معیشتی کارگران، آن ها را به آشتی طبقاتی با استثمارگران شان و تن دادن به مصرف گرایی سوق داده است. اما اگر طبقه، مفهومی انتزاعی و پسینی درنظر گرفته نشود و مسئله ای باشد مرتبط با زندگی روزمره، اگرطبقه نه ابزار مبارزه برای عدالت و منزلت و برابری، بلکه زمینه ای باشد که این نزاع ها بر آن شکل می گیرند، در این صورت پرسش حیاتی آن خواهد بود که این نزاع ها چه آسیب های پنهان و پیدایی بر کسانی می زنند که مُدام درگیر آن هستند. این کتاب، نتیجه تلاش برای یافتن پاسخی به این پرسش است.