آگوستین، از فیلسوفان قرن چهارم در شهر کوچکی به نام تاگاسته در الجزایر به دنیا آمد .او دوره جوانی را به عیاشی سپری کرد که در اثر معروف خود ((اعترافات)) از این دوره عمر خود به شدت انتقاد کرده است .او پس از طی دوران جوانی، سرانجام به کیش مانوی درآمد و در سن 32سالگی با تردید در آیین مانوی، مسلک مسیحی را برگزید .آگوستین با تلاش فراوان توانست آموزه های فلوطین را با مسیحیت پولس قدیس در هم آمیزد و مکتب نو افلاطونی را متحول سازد .وی با این عمل ضمن پیوند سنت فلسفی یونان باستان با مسیحیت، موجب پیشبرد فلسفه گردید .او اولین فیلسوفی است که با آمیزش دو مکتب فوق مفاهیم ((آفرینش)) و ((خواست پروردگار)) را بررسی و ارزیابی کرد و در پی آن تعریفی از مفهوم زمان به دست داد .وی معتقد بود که زمان فقط با آفرینش جهان آغاز شده و حضور خداوند تنها خارج از حوزه آن قابل تصور است .((شهر خدا)) مشهورترین کتاب اگوستین است که نگارش آن سیزده سال به طول انجامید .او در این کتاب ضمن تبیین تاریخ از دیدگاه مسیحیت، پدیده های اجتماعی را با استفاده از مذهب تحلیل کرد .اگوستین سرانجام در سال 430م درگذشت .((تسلای فلسفی)) و ((در محاسن ازدواج)) از دیگر آثار اوست که در پایان کتاب بخش هایی از این دو کتاب به طبع رسیده است .