«جان لاک» در 29 آگوست 1632 در دهکدۀ «سامرست» در رینگتون زاده شد. پدرش حقوق دان کم ادعای روستایی و مادرش، دختر یکی از اجاره داران ملک بود که به زیبایی شهرت داشت. زندگی لاک، عصر بین گالیله تا نیوتن را دربرمی گرفت. در دوران زندگی او مرکزیت زمین پذیرفته و حسابان و جاذبۀ عمومی کشف شد، بر گردش خون، اشراف کامل حاصل شد و شیمی آغاز به رها کردن خود از کیمیا و تثبیت خود در مقام علمی راستین کرد. این جهان نو نیاز به شیوه ای نو از اندیشیدن داشت و این امر را در فلسفۀ لاک فراهم آورد. رسالۀ «درباره فهم انسانی» او تا یکصد سال بعد، پرنفوذترین اثر فلسفی در سراسر اروپا بود. هم چنین اندیشۀ سیاسی او پایه های دموکراسی لیبرال را بنیان نهاد. فلسفۀ او با باور به این که معرفت ما از جهان بر پایۀ تجربه است، بنیان های تجربه گرایی را پایه ریزی کرد. وی سرانجام در 28 اکتبر 1704 درگذشت. مجلد حاضر از مجموعۀ «آشنایی با فیلسوفان» نگاهی است به شرح زندگی، آثار و آرای جان لاک. اساس کار در این مجموعه سادگی و اختصار است.