کتاب حاضر دربردارنده رمانی از «احمدرضا احمدی» است. در این رمان می خوانیم: «وقتی قطار به تونل رسید، در تاریکی تونل و کوپه تاریک، آرام آرام، تکه تکه گذشته را به یاد آوردم؛ دلیلش را هم نمی دانستم. در کوپه من تنها بودم. کودکی ام در شهرستان حومه پاریس، همه روزها در زیر درختان انگور، شب های سرفه های مداوم پدرم که با رادیوی کهنه اش خبرهای جنگ را می شنید، بیماری های بی علاج مادرم که ناشی از فقر و زحمات طاقت فرسای روزانه بود … همه را به یاد آوردم.»