نویسنده در این کتاب قصد دارد میان “دموکراسی” و “آزادی” موازنه ای برقرار سازد و همواره نگران آن است که مبادا دموکراسی، خاطر آزادی و لیبرالیسم را آزرده کند. بدین منظور وی تاریخ غرب را می کاود تا ریشه های آزادی، تساهل مذهبی، حاکمیت قانون و جامعه ی مدنی را بیابد. در این راه از جدایی تاریخی دولت و کلیسا در امپراتوری روم شروع می کند، از لوتر و پروتستان ها یاد می کند و به بورژوازی و سرمایه داری می رسد و معتقد است که هیچ فرهنگی نمی تواند در برابر دموکراسی مقاومت کند. وی معتقد است تجربه های تلخ اروپا در راه رسیدن به دموکراسی لیبرالی ـ پوپولیسم، فاشیسم و جنگ های جهانی از آن روست که راه آن ها از آن چه آن را انگلو ـ آمریکایی می خواند منحرف شد. تجربه و راه شرق آسیا و ثروتمندان خاورمیانه را در نقطه ی مقابل هم می داند، چرا که اولی مسیر سنتی غرب را پیمود یعنی ابتدا سرمایه داری و لیبرالیسم و بعد دموکراسی، اما دیگری به علت ثروت بادآورده ی خود هیچ گاه نکوشیده است تا به نهادهای مدنی، حاکمیت قانون و سرمایه داری اصیل دست یابد. او تجربه های کنونی دموکراسی را در شرق اروپا، آمریکای لاتین، آسیای میانه و شرق آسیا شکافته، نشان می دهد که هرکدام از این تجربه ها در کجا به بیراهه کشیده شده اند و چرا برخی موفق و برخی دیگر ناموفقند. او وظیفه ی ما را در قرن بیست و یکم “ایمن سازی دموکراسی برای جهان” می داند.