“کتاب شامل سه بخش است: نوشتار نخست، پس از پیشگفتار، پژوهشی است درباره ی “عرفان یهود و قبالا”؛ “نوشتار دوم، برگردان فصلی است با عنوان: “General chracteristics of gewish mysticism” که از کتاب پروفسور “شولم” انتخاب شده؛ و نوشتار سوم چکیده ی ترجمه ی دو فصل از کتاب “راهیابی به آیین سیر و سلوک [الهدایه الی فرائض القلوب] (1907 – 1912) تالیف “ابن باقودا” است”. “قبالا Kabbalah، متعارف ترین اصطلاح سنتی به کار رفته برای آموزه های رازورانه ی یهودیت و عرفان یهود، به ویژه عرفان برآمده از سده های میانه تا کنون، می باشد. واژه ی قبالا به مفهومی گسترده تر، به تمامی جریان های پی آیند رازورانه ی یهودیت اشاره دارد که از پایان دوره ی معبد دوم پرورش یافته و سامان پویای تاریخ یهودیت شده است. قبالا پدیده ای یگانه است و نبایستی آن را همسان با مفهوم “عرفان” در تاریخ دین انگاشت. در واقع قبالا عرفان هست؛ اما همزمان، دربرگیرنده ی دو مفهوم و معنای “رازوری = نگرش اشراقی” و “یزدان شناسی” است”.