در زمان نمرود کودکی به دنیا آمد، اسم این کودک مهربان «ابراهیم (ع)» بود. ابراهیم وقتی خیلی کوچک بود، پدرش از دنیا رفت و عمویش به نام «آزر» از او مراقبت کرد. اما عموی ابراهیم (ع) بت پرست بود و هر روز بت های زیادی می ساخت و ابراهیم (ع) به عمویش می گفت چرا این بت ها را که با دست خود می تراشی پرستش می کنی؛ اما عمویش بازهم این کار را ادامه می داد تا این که ابراهیم بزرگ شد. او دوست داشت همه، خدای بزرگ را پرستش کنند، او دعوت خود را آغاز کرد و … . کتاب حاضر از سلسله قصه های پیامبران است که با روایتی تازه و با کلماتی ساده و نثری روان برای گروه سنی «ب» تهیه شده است.