در این کتاب از مجموعه “فرزانگان” سرگذشت “عبدالله مقفع” یکی از نویسندگان نامدار ایرانی بازگو شده است. وی در سال 96 هجری قمری در شهر “جور” از توابع پارس (فیروزآباد کنونی) متولد شد. عبدالله پس از اتمام تحصیلاتش در مدرسه سهل، در سال 110 هجری به شهربصره مهاجرت نمود و تحصیلش را در دارالعلم بصره آغاز کرد. وی پس از چندی با “زبیده خانم” دختر “ابن خطیب” شاعر ازدواج کرد. در سال 117 پس از پایان تحصیلاتش در دارالعلم، به سمت دبیری در دیوان بصره به کار مشغول شد. و زمانی نیز در دارالخلافه کرمان به سمت دبیر اشتغال داشت و سرانجام در سال 144 هجری قمری به دست “سفیان” حاکم بصره به قتل رسید. از آثار او می توان به”کلیله و دمنه”، “خداینامه”،”ادب الکبیر”، “مزدکنامه” و “رساله صحابه” اشاره کرد. کتاب با توضیح اعلام و فهرست منابع به پایان رسید.