شرق یک مفهوم فرهنگی است و جامعۀ بزرگ شرق به عنوان یک واقعیت در موجودیت تاریخی، تمام سرزمین هایی را که از شمال آفریقا تا درۀ سند، و از آسیای مرکزی تا اقیانوس هند قرار گرفته اند دربرمی گیرد؛ جامعه ای که ساکنان آن با وجود تفاوت در ادیان، مذاهب و زبان ، در گذشتۀ تاریخی مشترک چندهزارساله ، از نظر فرهنگی و قومی با یک دیگر ترکیب شده اند و تاریخ هریک از اجزای آنان، بخش جداناپذیر از تاریخ مشترک جامعۀ بزرگ شرق است. حکام محلی و سلاطین در زمان های مختلف توانسته اند بخش هایی از این جامعه و سرزمین را تحت تسلط خود درآورند، اما این امر دلیل بر وجود فرهنگ ها یا تمدن های مختلف نبوده و نیست. تاریخ این جامعۀ بزرگ را از نظر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می توان به دو دوره تقسیم کرد: دورۀ نخست که از تشکیل سکونت ها و جماعات اولیه، سازمان های اجتماعی، دولت ها و طبقات اجتماعی آغاز می شود و در طی چند هزار سال می توان تداوم و ترکیب تمدن، فرهنگ و قومیت میان ساکنان آن را با وجود تغییر محل مراکز قدرت های نظام و سلطنت ها نشان داد؛ دورۀ دوم نیز با شروع نفوذ و سلطۀ کلنیالیسم و امپریالیسم سرمایه داری آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. تهاجم اقتصادی، نظامی و سیاسی در این جامعۀ بزرگ هم چنان ادامه دارد و در این میان باستان شناسی و تاریخ این سرزمین نیز از تحریف ها و تخریب ها مصون نمانده است. هم چنین خطوط مرزی کنونی در جامعۀ بزرگ شرق، محصول سلطۀ استعمار بر این نواحی در قرون اخیر است که تلاش می کند همین مرزبندی را به دوران باستان انتقال دهند و بدین سان به ساکنان هریک از این کشورها، یک هویت کاذب سیاسی که به هیچ وجه مطابقتی با هویت تاریخی و فرهنگی مشترک آن ها با جامعۀ بزرگ شرق ندارد، تزریق کنند. در کتاب حاضر مطالبی دربارۀ مسائل مربوط به باستان شناسی، زبان شناسی، تاریخ هنر، و ادیان جامعۀ شرق بیان شده است. در کتاب تنها به ذکر کلیات در روابط میان اقوام و سرزمین های جامعۀ بزرگ شرق بسنده شده است. برخی از این مناطق و اقوام در جامعۀ بزرگ شرق عبارت اند از: تپه زاغه، تپه حصار، بین النهرین، کرمان، سیستان، ازبکستان، ترکمنستان، افغانستان و… و اقوام کالی، لولوبی، گوتی و….