اتللو مغربی، بعد از فرار از بردگی به ارتش شهر ونیز پیوست. شجاعت و خونسردی در جنگ ها، او را به فرماندهی رساند. اتللو عاشق «دزدمونا» دختر یک نجیب زادة ونیزی شد. آنها مخفیانه با هم ازدواج کردند و وقتی راز آنان برملا شد، او را به فرماندهی پادگانی در جزیرة قبرس منصوب کردند و او دزدمونا را نیز با خود برد. چند تن از سربازان که از اتلدو متنفر بودند، با همکاری یک دیگر دست به توطئه ای زندند، و با حقه ای دزدمونا را متهم به خیانت کردند. اتللو راجع به دزدمونا به تردید افتاد و زمانی که دستمالی را مدرکی برای خیانت همسرش شناخت، از حسادت دیوانه شد و دزدمونا را کشت. او بعد از اطلاع از بی گناهی همسرش، خود را نیز می کشد. این کتاب یکی از نمایش نامه های شکسپیر است و برای نوجوانان به نگارش درآمده است.