مذهبی که دنیاگریز باشد، جای تهیدستان را درست به دلیل تنگدستیشان در بهشت بداند و زندگی پرندگان فارغ از هرگونه پیش بینی و دغدغة آینده را سرمشق مومنان خویش قرار دهد، طبعا روحیه و جامعه ای متفاوت پدید می آورد، نسبت به مذهبی که پرهیزکاری را در عشق به کار و کوشش، کسب ثروت، صرفه جویی و سرمایه گذاری دایمی می داند و بهشت را جایگاه چنین انسان های پرکوش و کامیاب می شمارد. نویسنده در کتاب حاضر می کوشد دو مفهوم درهم آمیخته و نادرست از سرمایه داری را از یک دیگر تفکیک کند. سرمایه داری به مفهوم کهن آن یعنی پول پرستی و نوعی دیگر از سرمایه داری که مبتنی بر بهره جویی خردمندانه از سرمایه در یک بنگاه اقتصادی دایمی همراه با سازماندهی عقلانی است. به عقیدة وی پیشه، موقعیتی نیست که فرد در آن زاده می شود، بلکه حرفه ای است که باید با پای مردی توسط خود وی انتخاب شود و با یک احساس مسئولیت مذهبی دنبال گردد. وی ابتدا به نقش کیش و قشربندی اجتماعی در اقتصاد می پردازد، سپس اصطلاح سرمایه داری را شرح داده و پیرامون روح سرمایه داری و هدف های پژوهش خویش به بحث می پردازد. فصل هایی را نیز به اخلاق کسب در پروتستانی پرهیزکارانه و رابطة فرقه های پروتستانی و روح سرمایه داری اختصاص داده است. برخی از عنوان های مطالب کتاب عبارت اند از: معنای Beruf از نظر لوتر؛ بنیادهای مذهبی پرهیزکاری غیرمذهبی؛ کالوین کیشی؛ پارسایی؛ متودیسم؛ فرقه های تعمیدی؛ و پرهیزکاری و روح سرمایه داری.