ادبیات تطبیقی مطالعه ای است بین فرهنگی از طریق آثار ادبی که بهترین نماد و نمود هر حوزۀ تمدنی است. بنابراین اگر بناست مقایسه و تطبیقی بین میراث ادبی دو قوم انجام گیرد، لزوما باید برخوردی فرهنگی بین دو تمدن در گذشته یا حال وجود داشته باشد. این برخورد می تواند بر اثر روابط جغرافیایی، تاریخی و یا حتی تسلط نظامی ایجاد شده باشد. به طور مثال، مناسبات فرهنگی عمیقی که بین ایران و هند و اعراب و کشورهای آسیای میانه وجود دارد و یا ارتباط تمدنی بین یونان و روم و اروپا و آمریکا باعث شده است که آثار ادبی مشابهی در این جوامع و اقوام آفریده شود. کشف رمز و راز این همانندی ها و دادوستدها صورت می گیرد: عوامل انتقال تاثیرات مختلف از ادبیات ملتی به ملل دیگر به بررسی گونه های ادبی مثل حماسه، نمایش نامه و…؛ بررسی موضوع های ادبی؛ بررسی منابع نویسنده؛ بررسی جریان های فکری؛ و تاثیر و تاثر شاعران و نویسندگان هر ملتی از یک دیگر؛ کتاب حاضر به تاثیر زبان و ادبیات فارسی بر ادبیات کشورهای دیگر به خصوص کشورهای اروپایی در قرن نوزدهم (دورۀ ویکتوریا) اختصاص یافته است. برخی از موضوعات از جمله تاثیرپذیری از شرق، داستان های هزار و یک شب و کلیله و دمنه به دلیل اهمیت یافتن در طول تاریخ، بیش تر مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر، بیش تر به شخصیت های برجسته از جمله فردوسی، خیام، عطار، نظامی، مولوی، سعدی و حافظ و تاثیر آن ها بر جهان غرب اختصاص یافته است.