این کتاب حاصل نزدیک به یک دهه پژوهش‌های‌ نگارنده پیرامون دیالوگ‌های افلاطونی با محوریت چیستی ادبیات نزد افلاطون است که بخش‌هایی از آن در دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت آزاد به سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، و نیز در قالب سخنرانی پژوهشی در کتابخانه ملی ایران، زیر عنوان‌های «تحلیل دیالوگ گرگیاس، و فایدروس افلاطون با تأکید بر عنصر سخنوری» و «آیرونی سقراط در دیالوگ‌های افلاطونی» ارائه شده ‌است. به همین جهت این اثر صرفا درآمدی کوتاه بر نگرگاه افلاطونی به ادبیات است که در پی خوانشِ چهار دیالوگ گرگیاس، جمهوری، ضیافت، و فایدروس افلاطون، بر آن است راهی به طرح فلسفی افلاطون درباره ادبیات باز کند. در فراروند بازخوانی دیالوگ‌ها، تماما وامدار نحوه خوانش اندیشمندانی همچون «استنلی روزن» و «سث بنردتی» است، اما به ‌وقت ضرورت از خوانش اندیشمندان دیگری همچون «رانا برگر»، «لورنس لمپرت»، و «چارلز گریسوُلد»، بهره گرفته شده است که همگی در خوانش خود از افلاطون وامدار خوانش «لئو اشتراوس‌»اند. به جهت خطیر بودن مواجهه با فیلسوفی به بزرگیِ افلاطون، سعی بر آن است تا حد ممکن، در مبانی بازخوانی از استاندارد خوانش اندیشمندان نامبرده فراتر نرود.