نویسنده در این کتاب از مفهوم عشق می گوید. این مضمون درحقیقت درون مایه فلسفی دارد که در قالب داستانی به آن پرداخته شده است. اینکه چگونه با عاشق شدن به دنبال پیدا کردن خودِ واقعی مان هستیم، و می کوشیم به زندگیمان در قامت یک عشق بیرونی، معنا ببخشیم. اما از نگاهی دیگر، چنان دچار روزمرگی شده ایم که توجهی به این مفاهیم نداریم. عشق، مهم ترین و احتمالا دستمالی شده ترین موضوعی است که ما در زندگی مدرن با آن روبه رو هستیم، و پرداختن به آن در قالب یک داستانِ بلند، گاهی تنها حرکت در مرز و سطح تلقی می شود. درحالی که تعالیم دینی به ما می گویند عشق، بهانه و دلیل آفرینش است و جز آن حقیقتی وجود ندارد. در رمان «ارابه ی خورشید» با تکیه بر مثلثِ مفهومیِ عشق الهی، عشق زمینی و اساطیری، به وجهی از عشق توجه شده که از یک سو آزادی و از سوی دیگر زیبایی و کمال را به ارمغان می آورد.