من از 9 تا 13 سالگی به یک مدرسه شبانه روزی محلی می رفتم. آن مدرسه مثال همه مدارس شبانه روزی برای خودش دنیای بود، یعنی هم اغذیه فروشی داشت، هم سلمانی داشت و هر ترم یک نمایشگاه و فروشگاه کتاب در آن برپا می شد. تا آن زمان تنها کتاب فروشی ای که در دسترسم بود، کتاب فروشی محلمان بود، دبلیو اچ اسمیت. یادم می آید که با شوق و ذوق پول پس انداز می کردم و از آن کتاب فروشی کتاب می خریدم. ولی نه عقلم قد می داد و نه جیبم که از قفسه های کتاب کودک آن طرف تر بروم. کتابخانه های عمومی و کتابخانه های مدارس دوستان جان جانی ام بودند. بالاخره یه روز رسید که توان جیب من و کتاب های داخل قفسه های کودکان کتاب فروشی دبلیو اچ اسمیت ته کشیدند.