در این کتاب به تبیین مبادی فلسفی و عرفانی هنر اسلامی – ایرانی پرداخته می شود. «زیبایی»، «خیال»، «معرفت»،
«مشکوک بودن وجود و هنر به مثابه وجود»، «هنر به مثابه تجلی اسما و صفات الهی و نور خدا»، «نقش نور و رنگ»، «وحدت در کثرت و کثرت در وحدت» و «نمادگرایی» از مباحث اصلی این کتاب است.