«آزو و بوطیقای سینما» از کتاب های نظری «بوردول» است. در این کتاب بوردول هم به یکی از فیلم سازان محبوب خود می پردازد و هم نظریه بوطیقای سینمای خود را در کاربست عملی می آزماید. این کتاب، کتابی است درباره ی آزو که از زندگینامه او گرفته تا سبک سینمایی منحصربه فردش مورد بحث قرار گرفته است. به طور خاص، ارتفاع پایین دوربین آزو و فصل های گذار خودویژه اش، از دیدگاه بوطیقای تاریخی بررسی شده و از خلال این بحث ها تفاوت این رویکرد با رویکردهای تفسیرگرا و سیاست زده، شرح داده شده است. درباره نظریه سینمایی بوردول و همفکرانش، می توان گفت این نظریه نوعی مقابله با جریان غالب نقد هنری و سینمایی مسلط دهه هفتاد میلادی است که با تأکید روزافزون بر نظریه های روانکاوی و ستیزه جویی سیاسی و ایدئولوژیک به تدریج از سینما فاصله می گرفت.