مجموعه ی حاضر، شامل متن پیراسته ی 9 سخنرانی از دکتر “سروش” در میان سال های 1373 تا 1384 درباره ی شریعتی است. موضوعات این سخنرانی ها عبارت اند از: “درس ها و عبرت های نهضت شریعتی”، “شریعتی و جهان جدید”، “شریعتی و پروتستانتیسم”، “شریعتی و فلسفه”، “شریعتی و غرب”، “شریعتی و فلسفه ی تاریخ”، “شریعتی؛ حافظه ی زمانه” و “از شریعتی”. گفتنی است بلندترین گفتار کتاب با عنوان “شریعتی و پروتستانتیسم” در دو نوبت به مناسبت سالگرد درگذشت “شریعتی” در خرداد و تیرماه 1377 ایراد شده است. دکتر سروش، در این گفتار، “دنیوی کردن دین” را یکی از اهداف و آرمان های روشنفکری دینی در سراسر جهان اسلام دانسته و به منظور بررسی و نقد حرکت فکری ـ علمی مرحوم شریعتی که خود آن را نوعی “پروتستانتیسم اسلامی” نامیده است، به تبیین ماهیت و پیامدهای نهضت پروتستانی در جهان مسیحی پرداخته است و درکی از نسبت میان دین و دنیا را از منظر شریعتی، بازرگان و در طی جریان اصلاحگری دینی به دست داده است و در پایان با تاکید بر این که دین یا باید دنیوی دنیوی باشد یا اخروی اخروی و دینی که هم پروای دنیای آدمیان را داشته باشد و هم پروای آخرت آن ها را (در عرض هم)، قرین توفیق نخواهد بود، تصریح می کند که گوهر دین عبارت است از “تجربه ی دینی” و دینداری به معنای پرواز روح، معنادار شدن زندگی و آزادگی درونی است و این عروج معنوی، در دنیایی غیر آباد و دست به گریبان فقر و فلاک میسر نمی شود، دنیا را عقلا اداره می کنند نه به نام دین و نه با تکیه بر دین، اما به خاطر اسکان دین ورزیدن.