در این اثر نخست به اهمیت دوران جوانی و توصیه های مکرر پیشوایان دینی در مورد ضرورت استفاده از فرصت های این دوران حساس از عمر پرداخته شده و پس از آن به نقش مهم تزکیه و خودسازی در این رده سنی اشاره گردیده است. از دیدگاه نویسنده بر طبق آموزه ای دین اسلام جوانان به جهت قدرت پذیرش بالا در سن جوانی آمادگی بیشتری برای قبول مسایل دینی و مذهبی دارند و به همین جهت باید در مورد تهذیب اخلاقی و افزایش اطلاعات دینی آنان در این دوران تلاش مضاعفی صورت گیرد. وی در همین راستا به دیدگاه های امام خمینی در مورد تزکیه نفس و راهکارهای کسب آن اشاره کرده و نقش دوستان و اطرافیان جوان و سعی و تلاش آنان برای ارتقای کمالات نفسانی خویش را بررسی کرده است. وی به بیان اهمیت توبه در دوران جوانی نیز اشاره کرده و توبه و ترک گناه را به منزله تولدی واقعی برای آنان عنوان کرده است.