آنچه در این کتاب می خوانید نوشته هایی درباره زندگی روزمره ایرانی است. «پیژامه»، «فینگرفود»،
«عروسی»، «پدر و مادر بودن»، «لایک نکردن»، «بی تربیتی»، «شوآف کردن»، «شاخ اینستاگرام شدن»،
«بدوبراه گفتن»، «به سفر رفتن»، «قرنطینه»، و «شرکت نکردن در مجلس ترحیم» از موضوعاتی است که نویسنده درباره آن ها به زبانی ساده نوشته است. در بخشی از کتاب می خوانید: «گسترش لذت فوری پیامدهای اجتماعی خاص خودش را هم خواهد داشت. سطحی شدن امور یکی از آن هاست. شاید به همین دلیل است که این روزها مدام به دنبال آدم های اصیل و نه فوری می گردیم. شاید به همین سبب است که این روزها با شنیدن هر فردی که اسمی درکرده بلافاصله نام او را در اینترنت جست وجو می کنیم تا دریابیم جزو فوری ها ست یا صبوری و رنج متحمل شده است…».