تمام مقالات حاضر کتاب حاضر دست کم در یک نکته مشترک اند: نمی توان به تئاتر اندیشید جز با کلنجار رفتن با مفهوم تئاتریت؛ یعنی با تعیین حدودوثغور وجه تئاتری پدیده ها. بنابراین جز مقاله نخست که درصدد است خود وجه تئاتری با تئاتریکالیته (theatricality) را به مثابه یک ابزار مفهومی تبیین کند، مابقی، پیرامون یک پدیده تئاتری مشخص سخن می گویند، اما از وجه تئاتربودگی آن: از اینکه تئاتربودگی آنچه شکلی دارد و این شکل از تئاتربودگی واجد چه مازادهایی است. رویکرد مقاله ها نه کاربرد قالبی نظریه ها در قرائت یک اجرا (مثل موارد آکادمیک) بلکه گفتگوی ایده های نظری با یک اجرا است، یا حتی طرح مفاهیم نظری به میانجی نمایش هایی موردی.