در کتاب حاضر، تشریح می شود که انقلاب مشروطه ایران در 1285ش آغازگر عصری نو در حیات سیاسی ایران بود. قدرت های خارجی موضع گیری متفاوتی در برابر این انقلاب مردمی داشتند و به ویژه انگلستان و روسیه، سعی کردند ابتدا بانفوذ در صفوف مشروطه خواهان و سپس با بباران مجلس شورای ملی، مانع استقرار آن شوند. دولت آمریکا برخلاف دو قدرت فوق رویکردی بی طرفانه نسبت به تحولات داخلی ایران داشت و به همین دلیل موضعی در برابر حرکت انقلابی مردم ایران اتخاذ نکرد ولى بری از اتباع آن کشور به دفاع از مشروطه خواهان می پرداختند.