در جلد هفتم از سری کتاب‌های «اسرار تمدن» به بررسی نحوة شکل‌گیری و سقوط تمدن‌های: اینکا، مایا و آزتک پرداخته شده است. براساس اطلاعات این کتاب نخستین انسان‌هایی که به قارة‌ آمریکا رسیدند، بخشی از موج مرمانی بودند که به آرامی از آفریقا گذر کرده و به قاره‌های آسیا و اروپا رسیده بودند. از نخستین آمریکاییان، بومیان و سرخ‌پوستان به تدریج به درجه‌های مختلف تکامل اجتماعی و فرهنگی رسیدند و نتیجة آن پدید آوردن تمدن‌هایی بود که در اوج شکوفایی به عالی‌ترین مدارج نائل شدند. مشهورترین این تمدن‌ها «مایا»، «آزتک» و «اینکا» نام داشتند. تمدن مایا از اتحاد بیست قبیلة سرخ پوست در آمریکای مرکزی در کنار سواحل خلیج مکزیک در پانصد سال پیش از میلاد شکل گرفت و در قرن‌های هشتم و نهم م. به اوج خود رسید. از لحاظ آثار هنری و معماری هیچ تمدن دیگری در قارة آمریکا نتوانست از مایاها پیشی بگیرد. آزتک‌ها نیز قبیلة کوچکی بودند که در قرن دوازدهم م. وارد فلات مرکزی مکزیک شده و به تدریج سرزمین‌های اطراف، از اقیانوس آرام تا خلیج مکزیک را تحت سلطه خود در آوردند. اوج توسعة امپراتوری آزتک‌ها در قرن‌های پانزدهم و شانزدهم م. رخ داد. سرانجام، در سال 1519م. و با تهاجم فاتحان اسپانیایی و کشته شدن آخرین پادشاه آنها، تمدن آزتک‌ها نابود می‌شود. تمدن اینکاها نیز در دره‌های بلند رشته کوه «آند» در آمریکای جنوبی در میان قرن‌های یازدهم تا پانزدهم م. به تدریج شکل گرفت. اوج امپراتوری اینکاها در میان سال‌های 1200 تا 1533 بود. این امپراتوری در اوج قدرت، در جنگ با فاتحان اسپانیای شکست خورده و نابود شد.