بین‌النهرین به دشت‌های مسطح و حاصلخیز میان دو رود دجله و فرات اطلاق می‌شود که بخش اعظم آن امروزه در کشور عراق قرار دارد. بسیاری از محققان و باستان‌شناسان بر این باورند که باتلاق‌های محل تلاقی این دو رودخانه در جنوب، خاستگاه‌ نخستین تمدن بشری بوده که به دست اقوام سومری بنا شده است. ساکنین باستانی بین‌النهرین نیز همانند دیگر مردم اعصار پیشین خود دارای عقاید و آیین ویژه‌ای بودند و به خدایان بسیاری چون خورشید، ماه، و باران ایمان داشتند. در مرکز بیش‌تر شهرهای بین‌النهرین، معبد بزرگ و چند طبقه‌ای به نام زیگورات وجود داشت که در بالاترین طبقة آن مجسمة حامی شهر قرار داده می‌شد و مردم هر روز برای پرستش آن به معبد می‌رفتند. در کتاب حاضر تمدن‌های بین‌النهرین شامل تمدن سومر، سلسلة اکدی‌ها، دورة دودمانی سوم اور، دورة ایسین ـ لارسا، سلسله‌های بابل قدیم و کاسی‌ها، سلسله‌های آشور قدیم و میانه و سلسلة آشور و بابل جدید بررسی شده است؛ ضمن آن که خدایان باستانی بین‌النهرین معرفی و دو حماسة «انزو» و «گیلگمش» ـ قدیم‌ترین اسطورة حماسی دنیا ـ بازگو گردیده است.