در کتاب حاضر تشریح می شود که بالیبار، همچون ماشری و نگری، به نسل دوم موج اسپینوزیسم متأخری تعلق دارد که تفسیری رادیکال از این فیلسوف هلندی مطرح ساخته است. تفسیر با لیبار واجد خصلت بررسی تفکر اسپینوزا در مقام فیلسوف و متفکری اتصالی است که تفکراتش، در تمامی حوزه ها و مباحث، اعم از هستی شناسی و سیاست، یکسره ملهم از درآویختن فعالانه او با وضعیت تاریخی، سیاسی و اقتصادی زمانه ای است که در آن به سر می برد. لذا در اسپینوزا و سیاست شاهد یکی از نمونه های اولیه و شاخص بررسی تفکر فلسفی در بطن روابطی دوسویه با بافت و بستر تفکر مزبور، و مهم تر از هر چیز پراتیک فکری و عملی این متفکر هستیم. باور اسپینوزایی ضدیت با تعالی اصل راهنمایی است که با لیبار نه فقط در بررسی رابطه هستی شناسی و نظریه سیاسی اسپینوزا از آن پیروی می کند، بلکه در پرهیز او از نگارش تاریخ استعلایی ایده های بی زمان و بی مکان خود را به تمامی جلوه گر می سازد.