در این کتاب «نیوتن» مفهوم گرانش عمومی را مطرح ساخته و با تشریح قوانین حرکت اجسام، علم مکانیک کلاسیک را پایه گذاشته است. «نیوتن» بیان می دارد که وظیفه اصلی فلسفه این است که نیروهای طبیعی موجد حرکات در پدیده ها را بیابد و آنگاه از نیروهای به دست آمده پدیده های دیگر را تبیین کند و با این دیدگاه است که گزاره های کتاب های اول و دوم را ارائه نموده است. در کتاب سوم، وی این نیروها را در تشریح منظومه جهانی به کار گرفته و با استفاده از گزاره هایی که در کتاب های قبلی به طریق ریاضی طرح و اثبات شده اند و از روی پدیده های سماوی، نیروی جاذبه اجسام به سوی خورشید و سیارات دیگر را به دست آورده و آنگاه با استفاده از این نیروها و گزاره های دیگر که آن ها نیز جنبه ریاضی دارند، حرکات سیارات، ستاره های دنباله دار، ماه و دریا را نتیجه گرفته است.