این کتاب به «مبانی و پیش‌‌‌فرض‌های «نظریه فهم متن» در دانش اصول فقه در قیاس با آموزه‌‌‌های هرمنوتیک فلسفی» می‌‌‌پردازد. از این‌رو، محدوده‌‌ و قلمرو مباحث کتاب از سه جهت محدود می‌‌‌شود. از جهت اول به مبانی محدود است. یعنی تنها باید درخصوص مبانی بحث کند و به تنقیح آن‌ها بپردازد. مراد از مبانی نیز اصول موضوعه علم که به‌عنوان پایه و اصل مسلم علم، تلقی به قبول شده و نظریه‌ها و مسائل علم مبتنی بر آن‌ها شکل می‌گیرند، مي‌باشد. از جهت دوم به مبانی و پیش‌فرض‌های «نظریه فهم متن» در دانش اصول فقه محدود است. اما، از جهت سوم نیز به مبانی‌‌‌ای محدود است که تنها از سوی «هرمنوتیک فلسفی» که از سوی «‌هانس گئورگ گادامر» و مبتنی بر اندیشه‌های «مارتین ‌هایدگر» مطرح شده است، محل بحث قرار گرفته‌‌‌اند. به این مبانی از جهت اینکه از سوی هرمنوتیک فلسفی مورد بحث قرار گرفته‌‌‌اند، «مبانی هرمنوتیکی» می‌‌‌گوییم. طبیعتا این مبانی تنها مربوط به مبانی انسان‌شناختی، و فهم‌شناختی خواهند بود؛ زیرا اساسا هرمنوتیک فلسفی تنها به چیستی فهم، امکان و طریقه آن بحث می‌پردازد و همه مباحث آن نیز در مبانی انسان‌شناختی آن ریشه دارد؛ اما به‌سبب اینکه مبانی فهم‌شناختی هرمنوتیک فلسفی به شاخه‌‌‌های هستی‌شناسی فهم، اعم از چیستی و امکان فهم، و معرفت‌شناسی فهم و همین‌طور روش‌‌‌شناسی آن تقسیم می‌‌‌شود، در این کتاب به آن‌ها پرداخته می‌شود. ترسیم قلمرو مزبور نشان می‌‌‌دهد که کتاب حاضر بیشتر از پایگاه هرمنوتیک فلسفی بحث می‌‌‌کند و می‌‌خواهد ببیند تأثیر مبانی فهم‌شناختی پیش‌گفته در اصول فقه چیست؟ و اگر مبانی مزبور نقدپذیرند، مبانی متناظر آن‌ها در اصول فقه چگونه خواهد بود و نظر اصولیون درخصوص آن‌ها چیست؟ تا نهایتا معلوم شود که پایه‌ها و مبانی نظریه فهم متن در اصول فقه چگونه خواهد بود.