نوشتار پیش رو به تبیین مهندسی فرهنگ و اصول آن و روش مهندسی فرهنگ و ویژگی های آن براساس روش سیستمی می پردازد.
مولف اثر با توجه به فرهنگ جامعه و مقتضیات فرهنگی، ضرورت تفکر و پژوهش پیرامون واقعیت جامعه را متذکر می شود و سنجش و اندازه گیری واقعیت ها و فعالیت های فرهنگی را لازمه پیشرفت و تکامل سیاستگذاری و برنامه ریزی فرهنگی می داند. نویسنده با هدف اعتلای فرهنگ اصیل مبتنی بر مکتب اسلام ناب محمدی (ص) و پیشرفت و پایداری نظام جمهوری اسلامی ایران، به نقش مهندسی سیستم فرهنگی و مدیریت آن در راستای ساماندهی سیستم های اجتماعی حول فرهنگ می پردازد.