کتاب حاضر با موضوع حکمت الهی و به قلم «عبدالقادر ابن حمزه بن یاقوت اهری» نگاشته شده است. نگارنده در این اثر، آموزه های صوفیانه را شرح کرده و با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی معرفت شهودی را بالاترین درجة معرفت و برتر از فلسفة برهان می داند. اصل اثر به زبان عربی بوده و در ترجمة فارسی آن سعی شده تا سیاق و سبک کلام حفظ شود. مطالب اثر در دو بخش کلی تنظیم شده است. هر بخش به دو محور تقسیم می شود. بخش اول بر عالم غیب و ملکوت و عالم ملک و شهود اختصاص دارد. و بخش دوم مشتمل بر دو بحث مبدأ و معاد است. در خاتمه نیز درباره اندیشه و ریاضت مباحثی طرح شده است. اثر حاضر، متعلق به قرن هفتم هجری است و جهت آشنایی فلاسفة اسلامی با بخشی از اندیشه های مؤلف، مفید است.