“اما” مادر ندارد و با پدرش، آقای “وود هاوس” که اغلب بیمار است، زندگی می کند. اما که پس از ازدواج مربی و خواهرش تنها مانده و کدبانوی خانه شده است، خود را بسیار مهم احساس می کند و می کوشد دنیای کوچک پیرامونش را با حسن نیت اندکی جاه طلبانه اداره کند. مثلا در صدد برمی آید تا زمینه ی ازدواج “هریت اسمیت”، دختری را که به عنوان همدم در خانه ی خویش پذیرفته است، با کشیش محل فراهم سازد. کشیش که از محبت های اما سوء تعبیر کرده، از او تقاضای ازدواج می کند و پاسخ رد می شنود. در این میان، “فرانک چرچیل”، ناپسری مربی اما، که پنهانی با “جین فرفیکس” نامزد شده است، برای پنهان داشتن این علاقه و پیوند، نسبت به اما توجه بسیار نشان می دهد. اما خود را دل باخته ی او می پندارد. اما نامزدی پنهان آشکار می شود و دختر جوان دچار سرخوردگی تازه ای می شود و چون درمی یابد که هریت امیدوار است به همسری آقای ناتیلی درآید، رنجش افزون می شود. ناتیلی یکی از افراد نادری است که عیب های اما را می شناسد و جرات می کند او را از بابت آن ها ملامت کند. اما دلیل رنج اما علاقه ی وی به ناتیلی است. داستان ناگهان به خوشی پایان می گیرد، زیرا ناتیلی از اما خواستگاری می کند. تمام ارزش های این اثر در وجود زن قهرمان داستان تمرکز یافته است که نویسنده با مهارت و انسان شناسی بسیار، منش او را توصیف کرده است. این زن، نمونه ی زنان جوان بورژوا و یا خرده بورژوا است؛ زنی مغرور، کمی سلطه جو، اما بسیار خوش قلب و آماده ی اصلاح شدن.