اندیشه «ابن عربی» به طور انکارناپذیری در حوزه سنت عقلانی شیعه تأثیرگذار بوده است. مباحث اصلی ابن عربی درباره مفهوم انسان کامل و شباهت بسیار آن با بحث های روایی شیعه در موضوع امامت، موضع او درباره جبر و اختیار و مسئله تشبیه و تنزیه و سجع میان آن دو از شواهد این تأثیر گذاری است. در این کتاب ضمن اشاره به مخالفت ها و موافقت های بزرگان علمای شیعه تناسب اصول عرفان ابن عربی با آموزه های شیعی از منظر اندیشمندان، بررسی می شود.