مروری تاریخی بر علم نسب شناسی شیعه و آثار موجود در این زمینه از ابتدای شکل گیری این علم تا پایان قرن هفتم هجری است. در ابتدای این اثر تعریفی لغوی و اصطلاحی از واژه انساب و طرق انتساب ارایه شده و سپس پیشینه این علم در امت های قبل از اسلام و در بین مسلمانان بیان شده است. آنگاه به فراز و نشیب های مربوط به انساب نگاری از صدر اسلام و عوامل رشد و افول این علم در جهان اسلام، اشاره شده و نقش اموری مانند: قبیله گرایی، شعوبیه، فتوحات اسلامی و توجه کردن به طبقه حاکم از دلایل رشد و رونق این علم عنوان شده است. نویسنده در ادامه به برخی از روش های انساب نگاری اشاره کرده و فواید و کارکردهای نسب شناسی و اصطلاحات و فنون مربوط به این علم را توضیح داده است. وی همچنین به برخی از کتب نگاشته شده در این زمینه توسط شیعیان اشاره کرده و تاریخچه اختصاصی شیعیان در این زمینه را بررسی نموده و به تحلیل و بررسی تاریخی این علم در میان شیعیان تا قرن هفتم هجری پرداخته است.