“نیچه در کتاب “انسانی، بسیار انسانی” به مسائل مهم در حوزه ی متافیزیک و اندیشه های مطرح در اروپا می پردازد و نخستین و واپسین امور انسانی را تحلیل می کند و می سنجد. شاید نشانه هایی از اندیشه های این فیلسوف را در آثار دیگر فیلسوفان نیز بتوان یافت، اما ویژگی اساسی آثار نیچه پیوند ژرف قالب بیان و درنمایه ی اثر است و این چنین فیلسوف زبان شناس در راه “فلسفیدن با پتک” خویش به گفتاری تندرگونه نیاز دارد و ویژگی اصلی تندر نیز فشردگی و قدرت سترگ آن است از این رو می بینیم که بسیاری از پاره های این کتاب در قالب گزیده گویی است”.