در طول تمام قرون، انسان‌های معمولی تصوری عجیب و اغراق‌شده را از انسان برتر در ذهن می‌پروراندند، به گونه‌ای که او را همچون یک غول یا چیزی شبیه آن می‌پنداشتند. این در حالی بود که در واقعیت، انسان برتر چیزی به جز تکامل فکر و اندیشه و درک او از جهان هستی نبوده است. انسان برتر شدن به معنای برتری یافتن بر دیگران نیست، بلکه از خود برتر شدن است؛ برتر شدنی که با خلاقیت، نوآوری، بیان متفاوت و درکی زیبا همراه است؛ انسان‌های معمولی با دیدن آن در شگفت‌اند و حقیقت را آن‌گونه که هست نمی‌بینند. انسان برتر شدن حقیقتی تمام‌نشدنی است؛ حقیقتی که نمونة بارز آن را پیامبران و نمونة کوچک آن را حافظ، ابن سینا، نیچه و… شکل داده‌اند. در کتاب حاضر، از دیدگاه فلسفی و علمی مباحثی در باب انسان برتر تحت عنوان انسان برتر و عقیده به تکامل، انسان برتر از دیدگاه نیچه، انسان برتر و اعتقاد به معجزه، درک بیرونی از معنای انسان برتر، اخلاقیات فرض‌شده برای انسان برتر و…. مطرح شده است.