سازمان ملل متحد در عرف حقوقی و سیاسی ایران، به عنوان نهادی انکارناپذیر در عرصه تعامل یا مواجهه بین المللی، سه نگاه متمایز را به دنبال دارد: نخست، با رویکردی کاملا مثبت؛ دوم، با رویکردی کاملا منفی و سوم، با پذیرش سازمان و اصول کلی حاکم بر آن و آگاهی از تفاوت زمینه های ارزشی، استفاده از ظرفیت های حداکثری آن را می جوید. شناخت عرف موجود و ادبیات حاکم بر این مسأله می تواند آگاهی بهتر و تحلیل واقع بینانه تری از درک تعاملات پیشین و پیش روی ایران با این سازمان فراهم آورد. در نوشتار حاضر ضمن بیان تاریخچه تشکیل سازمان ملل، به نقش ایران در تشکیل این سازمان بین المللی اشاره شده و سپس به بیان معرفی ارکان این سازمان پرداخته شده است. در ادامه مسأله اصلاحات در سازمان ملل و بیان راهبرد جمهوری اسلامی ایران مورد مطالعه قرار گرفته است.