شرحی بر «نامه‌ای عرفانی از امام خمینی»(ره) است که در سال 1363 خطاب به عروسش نوشته است که شارح با استفاده از آیات و روایات و اشعار شاعرانی همچون مولوی به شرح آن پرداخته است. این نامه حاوی موضوعات گوناگون اخلاقی و مباحث عرفانی می‌باشد. ابتدای نامه با مطالبی پیرامون فطرت انسانی و نیز درباره حجاب‌های نورانی و ظلمانی و حجاب خودبینی و لزوم ترک آن‌ها آغاز گردیده است که شارح نیز مفصلا به شرح آن‌ها پرداخته است. توصیه به مستحباتی مانند نماز شب، قرائت قرآن و تدبر در آن و مطالبی پیرامون بهره‌بردن از ایام جوانی و مطالبی دیگر سایر مباحث مطرح شده را شامل می‌شود.