خانواده ای که «دوراس» قصه شان را تعریف می کند بی هویت اند. پدر و مادر که معلوم نیست از کجای اروپا آمده اند که زبان مادریشان را تقریبا از یاد برده اند و بچه هایی که حتی سنشان معلوم نیست. «ارنستو» -شخصیت اصلی کار به نوعی- بین 12 تا 20 سال جثه ای بزرگ دارد. خودش می گوید به طور خاصی رشد کرده تا تفاوت بین خودش و مادرش را جبران کند. هرچند فایده ای نداشته است. مادر هیچ علاقه ای به زندگی ندارد. بهترین لحظه اش، خاطره ای است در 17 سالگی اش در قطار. همه می ترسند که مادر یکهو ول کند و ناپدید شود. پدر تبار ایتالیایی دارد و دست به هیچ کاری نمی زند. زندگیشان از اعانه و کمک های شهرداری می گذرد. «ژن» خواهر ارنستو، روحیه ای آتشین دارد. آرام است، با این حال شکلی از ویرانگری در او دیده می شود. ویرانگری ای که هر لحظه انتظار داری چیزی را به آتش بکشد… .