دنیا آموزگاری بی گچ و تخته است و از همه چیز در این دنیا می شود آموخت و رشد کرد. حتی گاهی یک پشه با همه ریزی و ناچیزی، حقایقی بزرگ را برای انسان آشکار می سازد. خداوند سراسر حیا و شرم است، چنانکه در روایات آمده: «خداوند از بندة خود شرم دارد که در نماز جماعت شرکت کرده و حاجتی خواسته و او آن را برآورده نسازد». اما همین خدا هیچ شرمی ندارد که برای روشن ساختن یک حقیقت، از پشه یا عنکبوت به عنوان تمثیل در کتابش استفاده کند؛ زیرا که با مثال خود کبریتی بر شمع های خاموش (انسان های غافل) زده و همه را روشن می سازد. نگارنده در کتاب حاضر، تفسیر آیة 24 تا 34 سورة بقره را با ذکر تمثیل هایی به رشتة تحریر درآورده است.