پژوهشی در مورد روش شناسی بحث از معاد جسمانی در حکمت متعالیه و پاسخ به شبهاتی در این زمینه است. در ابتدای کتاب حاضر به تبیین کلیاتی از معاد جسمانی و فرق آن با معاد روحانی پرداخته شده و سپس چیستی و روش پرداختن به این موضوع و اثبات آن در مکتب فلسفی ملاصدرا بیان شده است. نویسنده ضمن تبیین ادله فلسفی ملاصدرا در اثبات معاد جسمانی، برخی از نقدهای وارد شده از سوی فیلسوفان معاصر ایشان به این مسأله را نیز مطرح کرده و با استفاده از اصول و مبانی وجودشناسی حکمت متعالیه به ویژه مبحث حرکت جوهری، به این قبیل از شبهات پاسخ گفته است. نویسنده همچنین به سیر بحث در مورد معاد جسمانی در قبل و بعد از صدرالمتألهین شیرازی اشاره کرده و ساختار و مبانی بحث از آن را در حکمت متعالیه بررسی نموده و محدودیت عقل فلسفی در تحلیل و اثبات این قبیل از مباحث را بررسی کرده است.