قصه های «ازوپ» از دیرباز تاکنون سرچشمه الهام بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و شاعران بوده است و بی گمان در آینده چنین نیز خواهد بود. واقعیت آن است که این قصه ها آفریده ی ذهن شخصیتی تاریخی به نام «ازوپ» نیستند؛ بلکه محصول خِردجمعی انسان های متعلق به فرهنگ ها و دوره های مختلف تاریخ و چکیده تجربه زندگی هزاران ساله بشرند. این قصه ها در عین سادگی بسیار تأمل برانگیز و آموزنده اند. «خفاش و راسوها»، «خروس و جواهر»، «سگ و سایه اش»، «خسیس»، و «شیر عاشق» برخی از عناوین داستان های کتاب است. در بخشی از داستان «خر و جیرجیرک» می خوانید: «خری دید که جیرجیرکی آواز می خواند، خیلی خوشش آمد؛ چون دلش می خواست بتواند به همان ظرافت نغمه سر دهد. از جیرجیرک ها پرسید: چه غذایی می خورید که صدایتان تا این حد قشنگ است؟ آن ها گفتند: شبنم. خر تصمیم گرفت…».