“بایزید بسطامی” ملقب به سلطان العارفین، عارف بزرگی است که پس از وی همه ی تاریخ عرفان و تصوف تحت تاثیر او قرار گرفت و گستره ی معرفت شناختی اش بر تمام دنیای اسلام گسترش یافت. او از نظر عارفان بزرگ زمان خویش “جبرئیل معرفت” است. بر این اساس پنجمین اثر از مجموعه ی مشاهیر عرفان و فلسفه به شرح زندگی و بررسی اندیشه ها و آثار این عارف مشهور سده ی سوم هجری اختصاص دارد که به زبانی ساده به منظور معرفی این عارف ایرانی به جوانان نگارش یافته است. نویسنده با پرداختن به زندگی، اندیشه و سلوک این عارف برجسته معتقد است که دانستن دقایق زندگی و شرح حال عارفی چون بایزید که بر مدار شریعت و طریقت و حقیقت حرکت می کرده می تواند رهنمون تغییر و انقلابی درونی برای جوانان ما باشد که خواهان تحول و دگرگونی اند. به گفته ی نویسنده: “خواندن حکایات و روایات او که نشان از گستردگی، عمق و ظرافت اندیشه هایش دارد می تواند نوعی احساس امنیت و آرامش خاطر را برای کسانی که در فرهنگ و تمدن این مرز و بوم هستند باعث شود”. بایزید گویا دارای جدی زرتشتی بوده که به اسلام گرویده است. نام اصلی بایزید، طیفور بوده است. نگارنده در کتاب پس از بازگویی اصل و نسب بایزید و هم چنین تاریخ زیست و مرگ او از معاصران وی نام می برد و سال های ریاضت و سلوک او را برمی شمارد. کیفیت سلوک بایزید، ویژگی های عارفان و اولیای الهی، هم چنین حکایات نثر و نظم مربوط به وی یا گفتارها و آثاری که از بایزید برجای مانده از جمله مناجات ها و معراج نامه ی وی از دیگر مطالب کتاب به شمار می رود.